آشنایی با گونه های گیاهی : آشنایی با خواص ریواس

طعم ترش ریواس بین مردم طرفداران زیادی دارد و خوشرنگی ساقه های گیاه هم به این جذابیت اضافه می کند. خورش ریواس، یکی از خورش های بهاری است. ریواس از جمله گیاهانی است که به صورت وحشی در اطراف رودخانه ها رشد می کرده اما این روزها در برخی از مناطق نیز کشت می شود. ارزش تغذیه ای 85 گرم ریواس: انرژی 29 کیلو کالری، چربی 2/0 گرم، پروتیین 8/0 گرم، کربوهیدرات 7 گرم، کلسیم 266 میلی گرم، سدیم 5 میلی گرم، پتاسیم 148 میلی گرم این گیاه نیز دارای مقدار پتاسیم خوبی است. پتاسیم در کنترل فشارخون نقش موثری دارد. ریواس به عنوان فعال کننده ی عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. این گیاه در معده سبب افزایش ترشح معدی و به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده می گردد. علاوه بر این با تحریک ترشح نمک های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می کند در موقع خرید ریواس دقت کنید که ریواس ها تا حد امکان دارای ساقه های جوان و ترد باشند. ریواس به مدت دو تا 3 روز در یخچال قابل نگهداری است اما برای نگهداری طولانی تر باید آن را فریز کرد. آماده سازی ریواس برای مصرف به این صورت است که ریواس ها را پوست کنده و خرد می کنیم و می شوییم، البته از قسمت های ترد و نازک و روشن ریواس استفاده کنید زیرا قسمت های سبز تر کمی تلخ هستند و بعضی قسمت ها که ترد نیستند بعد از پختن ریش ریش و سفت می شوند. در ضمن به خاطر داشته باشید که ریواس برای پخت تنها به جوش کوتاهی نیاز دارد و اگر این مدت اضافه شودخراب می شود. به همین دلیل آن را در پایان پخت به خورش اضافه می کنند. نکته: به دلیل محتوای اگزالات بالای ریواس و کنگر، کسانی که سابقه سنگ کلیه اگرالاتی دارند باید در مصرف آن دقت کنند