آشنایی با گونه های گیاهی : آشنایی با خواص آلاله

تیره الاله (RANUNCULACEAE) : گیاهان این تیره عموما علفی و یکساله بوده و بندرت سخت و چوبی می شوند. دارای برگهای متناوب با بریدگی بسیار و گل های این تیره داراری پرچم ومادگی هستند. گیاهان تیره دارای آلکالویید و گلیکوزیدهای سمی و خطرناک هستند و برخی دارای شیره محرک و تاول زا هستند. آلاله (RANUNCULUS SCELERATUS) : گیاهی یکساله با ارتفاع 15 تا 60 سانتی متر با ساقه منشعب و توخالی ، گلهایی به رنگ زرد داشته و در مناطق مردابی ، گودال هی ای کنار برکه ها و در حاشیه رودخانه ها می روید. این گیاه کاملا سمی بوده و حتی اگر حیوانات آنرا مخلوط با علوفه مصرف نمایند دچار اختلالات گردش خون و ناراحتی های گوارشی و تنفسی می شوند. در زمان قدیم از این گیاه برای مسموم کردن استفاده می شود که بر اثر این مسمومیت عضلات چهره دچار انقباضات غیر ارادی می گردد بطوری که چهره بعد از مزگ شبیه افرادی است که در حال شکلک در آوردن هستند. خواص درمانی: تاریخچه دارویی این گیاه به قرون گذشته ارتباط دارد . بعنوان مثال دانشمندی بنام GILBERTO معرف 2 گرم شیره آلاله را در یک لیتر آب برای درمان تنگی نفس و سل توصیه می نمود. برای رفع تب نوبه که از گزیدگی پشه مالاریا ایجاد می گردد ، این گیاه بصورت له شده بر روی مچ دست می گذاشتند و این عمل برای نوزادان ، زنان و کسانی که پوست حساس داشتند ممنوع بوده است. از عصاره این گیاه به میزان یک قاشق چای خوری به همراه یک فنجان عصاره گوشت برای درمان تب خال و رفع سودا استفاده می کردند. همچنین در کشور ایتالیا غده له شده آلاله را در اطراف پاشنه پا جهت رفع سیاتیک مزمن می مالیدند. البته با انجام این کار تاول هایی در پاشنه پا ایجاد می شد ولی اثرات مفید و چشم گیری داشته است. نکته: گیاه آالاله بسیار سمی بوده و در مصرف آن باید دقت شود . در ایران جنس و گونه های بسیاری از تیره RANUNCULACEAE را بنام آلاله می شناسند که سمی نبوده و برعکس بسیار مفید می باشد . مثلا در نواحی کرمان از دم کرده ای استفاده می کنند برای ناراحتی های قلبی مفید بوده و آرام بخش است و آن را بنام گل آلاله می شناسند