گیاه شناسی این قسمت: کک کش
– خراسان جنوبی در کوهپایه هایش شاهد رشد و نمو گیاهی تابستانی به نام کک کش بیابانی است . از گیاهانی که خیلی باید به آن فکر کرد تا به اعجاب خل..
خراسان جنوبی در کوهپایه هایش شاهد رشد و نمو گیاهی تابستانی به نام کک کش بیابانی است . از گیاهانی که خیلی باید به آن فکر کرد تا به اعجاب خلقتش پی برد کک کش بیابانی است . گیاه کک کش دارای برگهای خیلی ریز است که اگر به آن نگاه کنی فکر میکنی برگ ندارد در حالی که روی همین ساقه ها چندین برگ قرار گرفته و اگر به بوته خوب نگاه کنید میبینید که شاخه زنی آن خیلی باز است و امکان انتقال نور را به داخل بوته می دهد و به این طریق غذا سازی گیاه دچار اشکال نمی شود . مردم این سامان کک کش بیابانی را خوب می شناسند . این گیاه را به دلیل داشتن گلهای زرد ، گل زردان نیز می نامند . گیاه گل زردان یا کک کش بیابانی دارای خواص دارویی متعددی است : مردم این سرزمین از گل این گیاه برای آش استفاده می کنند و جوشانده ساقه آن برای شکم درد مفید است . یکی از خواص ویژه این گیاه رفع دل درد است و همیشه در سبد گیاهان شفا بخش خانه مردم این منطقه یافت می شود . کک کش خونریزی را بند می آورد و برای دفع اخلاط خونی از ریه ها مفید است . ریشه این گیاه برای درمان اسهال خونی از دیرباز مورد استفاده بوده است . از این گیاه برای درمان دردهای کلیوی استفاده می شود . کک کش برای سرفه های شدید سرماخوردگی و دفع اخلاط سینه مفید است . البته کک کش نباید زیاد جوشانده شود و مثل چای باید از دم کرده آن استفاده کرد. کک کش با گلهای زرد براق چشم را به خود مشغول می کند و گیاهی است که با کوچکترین تماس دست عطر تند و دلپذیری در هوا میپراند . برگهای کوچک و ضخیم آن با جلای روغنی در لابه لای شاخه ها پنهان شده اند . از کنار کک کش که رد می شویم به محض اینکه با بدن تماس پیدا می کند بوی عطر دلپذیری از این گیاه متصاعد می شود و این عطر مربوط به غددی است که کناره این گلها قرار دارد . هنگام جمع آوری نباید گیاه را از روی خاک برید همچینین تمام شاخه های گیاه را نباید جدا کرد بلکه بیشتر از نصف شاخه ها باید بمانند تا سال آینده گیاه بتواند رشد کند . گیاهان خراسان جنوبی با توجه به شرایط محیطی یک خصلت ویژه دارند ، همه برگ های گیاه در روز روزنه های مخصوص دارند که برای غذاسازی باز می شوند . برعکس مناطق مرطوب که روزنه ها در روز بسته و در شب باز می شوند و با یک سیستم مخصوص و خاص غذاسازی می کنند که با گیاهان مناطق پرآب تفاوت دارد . روستاییان در زندگی روزمره خود به جمع آوری گیاهان دارویی مشغولند و بخشی از معاش خ