گیاه شناسی این قسمت: قره قاط

قره قات (قره قاط) یا سیاه گیله درختچه ی کوچکی که دارای برگ هایی بیضوی و به رنگ سبز روشن است. برگ های این گیاه بادوام بوده ولی در زمستان بر روی گیاه باقی نمی مانند. گل ها که در کنار برگ ها می روید سفید مایل به سبز و یا گلی رنگ است. میوه ی این گیاه از نوع سته است و پس از رسیدن کامل به اندازه ی نخود شده و حاوی آب بنفش رنگی می باشد میوه ی نارس آن کمی ترش و میوه رسیده کمی شیرین است. میوه ها از غباری سفید رنگ پوشیده شده اند. قسمت مورد استفاده ی قره قاط شامل برگ، ریشه و میوه است. البته مهم ترین مصرف دارویی، مربوط به میوه ی آن می باشد. میوه ها پس از رسیدن کامل اکثرا آبی مایل به سیاه هستند. قره قات در اکثر نواحی جنگلی آسیای صغیر، قفقاز، سیبری، آمریکای شمالی و به خصوص اروپا یافت می شود. این گیاه در ایران رویش ندارد؛ ولی گونه ی دیگری که شرح داده شده است در سرزمین ایران وجود دارد دانه ی قره قات حاوی حدود 88 درصد آب است. بقیه مواد شامل آنتوسیانین که در میوه های تازه 1/0 تا 25/0 درصد در نوسان بوده، ولی در عصاره غلیظ شده ی این میوه، 25 درصد می باشد. اکثر این آنتوسیانین ها به شکل گلوکزید هستند و تنها مقدار کمی در طبیعت و در این گیاه به صورت آزاد می باشند. حدود 15 آنتوسیانوزید که اجسام فعال گیاه می باشند، در این گونه از قره قات شناسایی شده است، بعضی گیاهان دیگر از جمله گونه های دیگر قره قات، Ribes nigrum و انگور دارای آنتوسیانین های مشابهی هستند. میوه ی هر سه گیاه مذکور در اروپا به صورت دارویی مصرف می شود قره قات یا قارا قات (Redcurrant) با نام علمی Ribes rubrum میوه ای جنگلی است که بومی اروپای غربی و شمال کشورهای ایتالیا، اسپانیا، لهستان و پرتغال است. قره قات در جنگلهای منطقه ارسباران، مخصوصا جنگلهای اطراف روستای عباس آباد، نیز به وفور یافت میشود. ارتفاع بوته قره قات 1-1.5 متر است و گاهی تا به دو متر نیز می رسد. شکوفه ها، بعلت رنگ زرد مایل به سبز شان تا حدی نامریی هستند. میوه ها در خوشه های آویخته پدید می آیند. هر خوشه 3-10 میوه قرمز شفاف با قطر 8-12 میلیمتر را شامل میشود. هر درختچه 3-4 کیلو میوه در سال میدهد. میوه ها در اواسط تابستان میرسند. قره قات نباید با سیاه گیله و بلوبری اشتباه شود. آن میوه ها طعمی مایل به شیرین دارند. متأسفانه این اشتباه اسامی، بعلت نایابی نسبی قره قات و شناخته شدن بلوبری از طریق ارتباط با جهان غرب