گیاه شناسی این قسمت: درخچه گل شرابی

زادگاه این درختچه خزان کننده، آمریکای شمالی است. این درختچه در سال های اخیر به ایران وارد شده و به عنوان گیاه زینتی در مناطق معتدل و معتدل سرد کاشته می شود. ارتفاع درختچه گل شرابی تا 3 متر هم می رسد و شاخچه ها و دمبرگ های کرکدار دارد. برگ های آن تخم مرغی شکل تا بیضوی است و طول آن تا 12 سانتیمتر هم می رسد. برگ می تواند نوک تیز یا نوک کند باشند و سطح فوقانی سبز تیره، سطح تحتانی سبز مایل به خاکستری یا سبز کم رنگ با کرک های انبوه است. گل ها به عرض 5 سانتیمتر به رنگ قرمز مایل به قهوه ای (زرشکی) است. عطر قوی گل ها را می توان رایحه ای ترکیبی از بوی آناناس و توت فرنگی و موز دانست. عطر گل ها عصر هنگام بیشتر است. گل دهی از اواسط بهار شروع می شود و در تابستان هم ادامه دارد. در ضمن برگ ها و ساقه ها نیز معطر هستند و با شکستن ساقه ها و یا خردشدن برگ ها، رایحه ای به مشام می رسد. نیازمندی های محیطی خاک: در بیشتر خاک ها به خوبی رشد می کند. خاکی با بافت نه سنگین و نه سبک با زهکش خوب مناسب آن است. آبیاری: این گیاه خاک مرطوب را دوست دارد و به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. قبل از آبیاری دقت کنید که سطح رویی خاک تا عمق چند سانتیمتری خشک شده باشد. نور: برای گلدهی نیاز به نور کامل آفتاب دارد. دما: این گیاه خزان پذیر تا دمای منفی 30 درجه را تحمل می کند. تکثیر: با تقسیم ریشه این گیاه می توان درختچه های جدید بدست آورد. با استفاده از قلمه چوب نرم و چوب سخت، می توان این گیاه را تکثیر کرد