ورزش سافتبال : How to Increase Pitching Speed | Softball Lessons

ورزش سافتبال  : How to Increase Pitching Speed | Softball Lessons 
 

[سافتبال]

سافتبال (به انگلیسی: Softball) یک ورزش گروهی است که از بیسبال ریشه گرفته و در برخی کشورها به ویژه ایالات متحده آمریکا بسیار پرطرفدار است.

سافت بال در سال 1887 توسط جرج هنکوک به عنوان یک ورزش زمستان و نوعی از بیسبال که بتوان در داخل سالن بازی کرد، در شیکاگو، ایالت ایلینوی ابداع شد.

شیوه بازی سافتبال
در بازی سافت بال توپی به قطر 11 تا 12 اینچ (28 تا 30/5 سانتیمتر) توسط بازیکنی به نام «پیچر» به سوی بازیکنی از تیم حریف که «بتر» نام دارد، پرتاب می شود. او با یک چوب دایره وار و نرم که بت نامیده می شود، به توپ ضربه می زند.

بازیکنان تیم مدافع برای دریافت توپ در جای جای زمین موضع گرفته اند. اگر یکی از بازیکنان تیم مهاجم بتواند قبل از گرفته شدن توپ توسط بازیکنان تیم مقابل، سه علامت مشخص شده در زمین را که بیس نام دارند لمس کرده و در نهایت دست خود را به جایی که در انتهای مسیر مشخص شده بگذارد، امتیاز به نام تیم آنها به ثبت خواهد رسید. «بتر» باید پس از پرتاب توپ توسط پیچر حرکت خود را شروع کند.

سافت بال مستقیما از بیسبال ریشه گرفته. به همین جهت بیسبال را در تقابل با سافت بال، هارد بال هم می نامند.

[سافتبال]

پیدایش سافتبال

توپ سافتبال
دانشجویان دانشگاه های هاروارد و ییل برای شنیدن گزارش رادیویی یک مسابقه فوتبال در باشگاه قایقرانی فارگارت جمع شده بودند. پس از این که نتیجه مسابقه مشخص شد و پول شرط بندی پرداخت شد. یک دانشجوی ییل یک دستکش بوکس را سمت یکی هوادار هاروارد پرتاب کرد. او هم چوبی برداشت تا او را بزند. جرج هانکوک فریاد زد که به جای دعوا توپ بازی کنید. او دستکش بوکس را برداشت، آن را گره زد و به شکل یک توپ درآورد. از دسته جارو هم به عنوان چوب بازی استفاده کرد. به این ترتیب اولین مسابقه سافت بال در روز 16 سپتامبر 1887 در باشگاه قایقرانی فارگارت برگزار شد و با امتیاز 44–40 به پایان رسید.

جرج هانکوک یک هفته بعد توپ دستکشی را ارتقا بخشید و چوبی کوچکتر از چوب بیسبال درست کرد.

جرج هنکوک در این اندیشه بود که بازیکنان بیسبال با این بازی بتوانند در طول زمستان هم این ورزش را در داخل سالن بازی کرده و آمادگی خود را حفظ کنند. توپی که او ساخت نرم بود و زیاد ارتفاع نمی گرفت و برای گرفتن آن نیاز به دستکش نبود. باشگاه فاراگات به مرکز این ورزش تبدیل