آموزش قوانین و مقررات این قسمت : ضمانت اجرایی ترک نفقه

در قوانین و مقررات کشورمان برخی از حقوق وجود دارد که در روابط زن و شوهر اختصاص به زن دارد و تکلیف شوهر محسوب می شود. یکی از این حقوق، حق نفقه است. نفقه، حق زن و تکلیف شوهر است و اگر زوج از این تکلیف خود سرباز زند باید در انتظار ضمانت اجراهای مدنی و کیفری باشد. دو نوع ضمانت اجرا برای خودداری مرد ازپرداخت نفقه وجود دارد؛ یکی ضمانت اجرای حقوقی و دیگری ضمانت اجرای کیفری می باشد. در ضمانت اجرای حقوقی، هرگاه به رغم تمکین زن، شوهر از پرداخت نفقه خودداری کند، زن می تواند با طرح دعوای حقوقی، محکومیت او را به پرداخت نفقه از دادگاه بخواهد، در این صورت دادگاه حکم به پرداخت نفقه خواهد داد. در این مورد، باید افزود که اگر دادگاه حکم به پرداخت نفقه صادر کند و مرد واقعا از پرداخت آن ناتوان باشد، زن این حق را دارد که در صورت تمایل تقاضای طلاق نماید. در ضمانت اجرای جزایی یا کیفری، علاوه بر ضمانت اجرای حقوقی، از آنجا که نپرداختن نفقه در قانون ایران، جرم نیز محسوب می شود؛ زن می تواند با مراجعه به دادسرای عمومی تعقیب جزایی شوهر را بخواهد. در این صورت، با اثبات عدم پرداخت نفقه مرد علاوه بر پرداخت نفقه به مجازات مقرر در قانون نیز محکوم خواهد شد. امتیازی که زن در خصوص نفقه نسبت به سایر افراد واجب النفقه دارد اینست که زن می تواند نفقه ایام گذشته را نیز مطالبه کند. این در حالی است که در مورد فرزندان مشترک الزام به پرداخت نفقه از تاریخ تقدیم دادخواست امکان پذیر است؛ یعنی فرزندان نمی توانند مدعی عدم پرداخت نفقه در گذشته شده و بخواهند نفقه این مدت را بگیرند. در مواردی نیز زن حتی پس از جدایی از شوهر می تواند نفقه دریافت کند. هر گاه علت جدایی عدم تمکین یا نشوز زن به دلیل ترک خانه نبوده و طلاق رجعی باشد، پرداخت نفقه زن در طول مدت عده بر عهده مرد خواهد بود. به عکس، در طلاق خلع (به دلیل کراهت زن از مرد) شوهر از پرداخت نفقه معاف است هر چند زن باید عده نگاه دارد. در مورد زنانی که شوهرانشان فوت می نمایند نیز به موجب آخرین اصلاحات قانون در سال 1381، زنی که شوهر وی فوت نموده، در ایام عده وفات می تواند نفقه خود را مطالبه نماید. در مواردی که زن به حکم دادگاه در اقامتگاهی به غیر از اقامتگاه شوهر سکونت دارد، تا زمان معین شدن موضوع و صدور حکم مقتضی مرد باید نفقه زن را بپردازد