گیاه شناسی این قسمت: گیاه دیفن باخیا

نام فارسی اصیل این گل ، دیفن باخیا است که اشاره به سمی بودن برگ آن دارد. گیاهی است برگ زینتی. زادگاهش برزیل است. ساقه ها نرم و آبکی و نقش و رنگ برگها سبز رنگ بوده و آراسته به لکه های سفید کرمی و زرد کمرنگ است که از دو طرف برگ دیده می شوند. ساقه ها غالبا بدون انشعاب و برگهای انتهایی همیشه در حال رشد و فعالیت می باشند و برگهای پایینی به تدریج ریزند و ساقه حالت سخت به خود می گیرد. نسبت به عدم تهویه هوای اتاق و آبیاری بیش از اندازه حساس است. نیازهای دیفن باخیا نور: نور غیر مستقیم بهترین نور است. نژادهای برگ تیره ، نسبت به سایه مقاوم هستند. در صورتی که تاریک باشد گیاه رشد علفی می کند و بیش از اندازه دراز می شود. دما: درجه حرارت 18- 13 درجه سانتیگراد را ترجیح می دهد. برای مدت کمی در 10 درجه سانتیگراد نیز مقاومت می کند. ولی ممکن است برگهای پایین ریزش کنند. در صورتی که درجه حرارت بالاتر از 24 درجه سانتیگراد باشد غبار پاشی و آبیاری زیادی توصیه می شود. آبیاری: آبیاری با آب سبک بدون املاح توصیه می گردد. در تابستان هفته ای 3 - 2 بار و در زمستان یکبار در هفته کافی است. اگر درجه حرارت پایین ، 16 درجه سانتیگراد باشد اجازه دهید سطح خاک بین دو آبیاری خشک شود. رطوبت: در تابستان غبار پاشی روزانه پیشنهاد می گردد. بخصوص اگر درجه حرارت بالای 24 درجه سانتیگراد باشد. تغذیه : هر ماه یکبار کود دهی لازم است. خاک مناسب: خاک برگ و مخلوطی از لوم و کمپوست (بقایای مواد گیاهی و مواد صنعتی) برای این گیاه مناسب می باشد. تعویض گلدان: هر سال در فصل بهار ، گلدان را با 2 اندازه بزرگتر تعویض نمایید. تمییز نمودن برگها: با اسفنج مرطوب برگها را هر ماه تمیز نمایید